BİR HİKAYE...

Hava için sıcak denemez,çünkü daha çok bunaltıcı.Smyrna yeni açtı gözlerini aydınlığa.Ensesindeki saçları terden kıvır kıvır.Zar zor doğruluyor yatak yerine koltukta.Gece uyumamış bayılmış adeta televizyonun karşısında.Kaldığı yerden devam etmek istiyor ağlamaya ama buseferde göz pınarları karşı çıkar bir şey bırakmadın diye akıtmaya.Bu sefer uykusunu zorluyor,düşlerini..Ne görmüştü bu üçlü koltukta dün gece acaba.Miskin bir kedi hatırlıyor karanlıkta.Gözlerindeki fosforla.Nankör olduğunu bilir kedilerin.Sahibi ölse yanında,köpek gibi gözyaşı akıtmaz başında.Oturur yer cesedini daha soğumadan sabaha.Kediler etobur mudur caba?

 Halbuki küçükken apartman girişinde bir kedisi vardı beslediği,bir gün bir kap sütle indiğinde tarafından terk edildiğini farkettiği.İlk vazgeçilişini o gün tattığını hatırlıyor Smyrna. O gün de tıpkı bugün kadar sızlamışmıydı etlerim diye geçiriyor aklında.Evet sızlamıştı.Tıpkı dün geceki kadar sızlamıştı,tıpkı 13 yaşında annesinin kapıyı üstüne kilitleyip,dönmemecesine gittiği gibi sızlamıştı,tıpkı tek mutluluğu ablasının bir gecede ateşler içinde kıvranırken göçüp gittiği şekilde sızlamıştı.Smyrna bu denli sızılar içinde yaşamıştı.Daha fazla kedileri düşünmek istemedi.Sehpanın üzerindeki kumandaya uzanıp televizyonu kapattı.Zor hareket ediyordu.Başka birinin vücudunu hareket ettirmeye çalışmak gibi.

Smyrna 26 yaşında bir ihtyardı.Ruhu çoktan 60ına ulaşmıştı.Başa sarabilse değiştirabildikleri olurmuydu ruhunda,açılmasına müsade etmeyeceği yaraları.Düşünmek anlamsızdı çoğu zaman.Hayat okadar da ciddiye alıncak bir şey değildi nasıl olsa.Yürüyüp gidilecek,başını çevirip geçilecek bir şey gibi,..